Мой край
Чароўны край! Мой любы, дарагі!
Як вольна адчуваеш сябе тут!
Не будзе мілым для мяне другі –
Не вытрымаць расстання мне пакут!
І сінь азёр, і полымя рабін –
Як дорага ўсё тут і сэрцу міла.
Крылом махне ўвосень жураўліны клін –
Вясной дамоў пацягне яго з новай сілай.
Бярозка белая шуміць у полі...
Аб чым яна шапоча там так міла?!
Ды, пэўна, аб сваёй спявае долі,
Як ёй вальготна, добра жыць на волі!
Трэль жаўранка чуваць у небе –
Той бесклапотна песеньку сваю нясе.
І васілёк сінее ў ніве хлебнай,
Ад ветрыку галоўкай ён трасе.
Сям’я буслоў распраміць крылы,
Пакружыць у паднябессі плаўна.
І сонейка ўсміхнецца міла –
Навокал так прыгожа, слаўна!
Дык вось чаму цябе ўслаўляюць,
Паэты ўсіх эпох, часоў!
Тваю красу, мой край вітаюць
І праслаўляюць цябе зноў!
Жыві, красуй, маё Прыдзвінне,
Дзе песні салаўя мілей,
Дзе зорка дагарае на світанні,
Дзе сонца свеціць для мяне цяплей!
Дошчыч А.М., настаўнік беларускай мовы і літаратуры
Кожны раён Беларусі мае свае непаўторныя рысы. Гарадоччына не выключэнне. Гэта зямля таксама багатая сваімі старажытнымі гарадзішчамі і селішчамі, помнікамі архітэктуры і археалогіі, разнастайнай культурнай спадчынай.
А мне бясконца дарагая Пальмінка – куточак зямлі, на якім я нарадзілася, дзе жывуць мае родныя і сябры. Куточак той бачыцца мне самым цудоўным, самым годным месцам на свеце, таксама багатым сваёй спадчынай.
Сёння Пальмінка – гэта сучасны аграгарадок з развітай інфраструктурай: сярэдняя школа, Дом культуры, амбулаторыя, дзіцячы сад, лясніцтва, бібліятэка, сучасны гандлёвы цэнтр і інш.
А што нам вядома пра гісторыю нашай вёскі? Адкуль такая прыгожая назва –Пальмінка? Аб гэтым вы можаце даведацца з легенд, якія знаходзяцца ў нашым школьным краязнаўчым музеі. Тут ёсць не адна, а некалькі версій пра паходжанне нашай вёскі.
Звяртаюць на сябе ўвагу і мікратапонімы нашай мясцовасці.
З маленства мы запамінаем, як называецца луг каля ракі, поле, на якім працуюць бацькі, сцежка, што вядзе ў лес, а ён таксама мае сваю назву: Асяцішча, Антанопаль, Малькава, Рабінаўка, Чорны бор.
Тут можна даведацца і пра урбонімы Пальмінкі– назвы вуліц і перавулкаў. А назвы самыя розныя: Лугавая, Палявая, Цэнтральная, Раманаўская, Савецкая, Школьная, Лясная,Чубарава і інш.
Пальмінка— багаты на культурную і гістарычную спадчыну куток Гарадоччыны. “Назвы,–слушна пісаў Паустоўскі,–гэта народнае паэтычнае афармленне краіны. Яны гавораць пра характар народа, яго гісторыю, яго схільнасці і асаблівасці побыту”.Мяняюцца пакаленні людзей, сціраюцца з памяці розныя прадметы, бо выходзяць з ужытку, а назва застаецца, мы ёй карыстаемся, арыентуемся ў пэўным месцы.
Геаграфічныя назвы Пальміншчыны паказваюць багацце нашай беларускай тапаніміі. Ужо адным сваім гучаннем яны вабяць і распавядаюць нешта далёкае і аддаленае ў часе. Гэта робіць іх унікальнымі сродкамі захавання мовы, гісторыі і фальклору. Гэта ўнікальныя культурна-гістарычныя помнікі, якія трэба ахоўваць.Гэта і крыніцы даследавання, што звязваюць сучаснае з мінулым і даюць адказы на безліч пытанняў.
Нам усім, хто любіць сваю малую радзіму, каму дарагая маці-Беларусь, трэба шанаваць, захоўваць для наступных пакаленняў тыя звесткі, што назапашаны пра мінулае нашых паселішчаў, вуліц, урочышчаў, пра ўзнікненне іх назваў. Бо, як нагадвае беларускі пісьменнік Георгій Марчук, “напісанае застаецца, а ненапісанае забываецца”.
Прышчэпава Юлія